Het nuttige met het aangename combineren, dat is wat Martien Schrama sinds corona doet. Al wandelend leert hij anderstaligen Nederlands spreken. “Behalve als het giet, dan spreken we thuis af, maar mijn voorkeur is om de conversatielessen buitenshuis te doen.”
Het verschil tussen schuin en diagonaal oversteken
Voor corona waren de gesprekken altijd bij Martien of bij de cursist thuis. Toen dat niet meer kon, begon Martien met de wandelsessies en dat doet hij nog steeds. “Soms in het Westerpark, maar wij lopen ook weleens de route van de Avond4daagse door de havens of door de Jordaan. De cursist leest dan de routebeschrijving en dat is heel leerzaam. Het verschil tussen schuin oversteken en diagonaal oversteken bijvoorbeeld.”
Martien heeft een talenknobbel, hij studeerde Engels en werkte daarna lang bij de woordenboeken van Van Dale, maar sinds zijn pensionering is hij praktisch bezig met taal. De eerste lijn, zeg maar.
Al veertien jaar helpt Martien expats, statushouders en andere nieuwkomers op weg met het Nederlands. Sinds corona is de inhoud en de vorm veranderd. “Vroeger hielp ik vaak met brieven schrijven of met huiswerk, nu is het voornamelijk praten. Vroeger was het vaker thuis, nu lopen we buiten. Maar de struikelblokken blijven hetzelfde: voorzetsels, lidwoorden en werkwoorden zijn het moeilijkst. Ik raad ze altijd aan naar het Jeugdjournaal te kijken en voor andere programma’s de ondertiteling aan te zetten.”
De cursisten volgen meestal eerst een basiscursus en worden daarna gekoppeld aan vrijwilligers met – zo mogelijk – dezelfde interesses en hobby’s. Het is de bedoeling dat het contact een jaar duurt, daarna krijgt de vrijwilliger weer een nieuwe cursist. Maar Martien wandelt ook nog altijd met mensen die hij jaren geleden begeleidde. “Dat zijn vrienden geworden, je groeit met ze mee; zij krijgen kinderen, nieuwe banen en ik vind het fijn om zo in contact te blijven met jongeren.”
Support uit omgeving
De resultaten zijn na een jaar wandelend converseren wisselend. “Motivatie en steun van de omgeving zijn het belangrijkst”, weet Martien. Hij vertelt het succesverhaal van een Marokkaanse die al in het thuisland Nederlandse leerboeken kocht en aan de slag ging. “Hier is zij vrijwilligerswerk gaan doen met ouderen, dat is heel goed voor de taalverwerving. Daarna heeft zij verpleegkunde gestudeerd en nu heeft ze een hoge baan in de zorg. Maar deze vrouw heeft een echtgenoot die haar volledig steunt, hij kwam de eerste keer mee om te zien bij wie hij zijn vrouw achterliet en toen was het goed.” Ook het omgekeerde heeft Martien meegemaakt. Hij wandelde al een tijdje met een vrouw en zij ging met sprongen vooruit. “Het ging echt goed”, vertelt Martien “ze kreeg steeds meer zelfvertrouwen, je zag haar van week tot week groeien. Maar toen kwam haar broer over uit Marokko en mocht het niet meer. Nu zit ze weer thuis. Zo jammer …”
Na veertien jaar heeft Martien nog lang niet genoeg van zijn wandelende lessen. “Het zijn gewoon heel gezellige uren, je praat wat en leert van elkaar, dus zolang ik goed kan lopen, ga ik door.”