Ingeborg Seelemann woont sinds ongeveer één jaar met veel plezier in blok 5, beter bekend als de ouderenwoongroep op het GWL-terrein. Al is ze opgegroeid in Amstelveen, toch voelt zich vanaf het moment dat ze op haar negentiende in Amsterdam kwam wonen met hart en ziel een Amsterdamse.
Zoals zo vaak in je jonge het leven zijn veel wegen in de toekomst nog onvoorzien. Zo begon Ingeborg haar Amsterdamse tijd met de studie politicologie en heeft ze zich in diverse richtingen verder ontwikkeld: ze begeleidde onder meer een dienstenruilcentrale en een jongerenproject en werkte bij verschillende drukkerijen. De laatste 28 jaar was dit bij Ruparo, een ontwerpstudio en drukkerij die gespecialiseerd is op een duurzame manier maken van digitaal drukwerk en grootformaat prints. Haar ervaring bij het maken van nieuwsbrieven zet ze op dit moment in als kersvers lid van de redactie van de GWL-nieuwsbrief.
De wooncarrière van Ingeborg is voor veel mensen bijzonder: bijna haar hele volwassen leven woont zij in een woongroep, onder andere op de Bickersgracht en in de Blassiusstraat. “Ik heb het alleen wonen altijd onnatuurlijk gevonden”, vertelt Ingeborg mij.
Wat haar aantrok op het GWL-terrein? Haar antwoord verrast mij, het blijkt dat Ingeborg niet van tuinieren houdt en geen groene vingers heeft. Wél bevalt direct de kennismaking met bewoners van de woongroep, er is een wederzijdse klik en toen er iets vrijkwam is ze samen met haar vriend toegelaten.
De woongroep heeft 24 zelfstandige seniorenwoningen en op de begane grond is Het Ruim, de gemeenschappelijke ruimte. Dit is dé plek voor onder andere de gemeenschappelijke etentjes, de film- en de dansmiddag, en regelmatig wordt de ruimte verhuurd aan buurtbewoners voor een vergadering of voor bijvoorbeeld de repetities van het GWL-gelegenheidskoor.
Portretten
In Het Ruim is op dit moment voor de periode van een half jaar een kleurrijke portretgalerij van haar hand te zien. Want, sinds ze hier woont heeft Ingeborg van alle bewoners een olieverfportret gemaakt. Hiervoor is Het Ruim regelmatig omgetoverd tot een (tijdelijk) atelier. Ze werkt best snel, schildert niet van een foto maar in een zitsessie van ongeveer twee uur. Hierdoor ontstaat er een soort samenwerking tussen het model en de schilder, iets wat Ingeborg belangrijk vindt. De schildersessies zorgden niet alleen voor mooie (kennismakings-)gesprekken met de geportretteerde, maar doordat het schilderen met de deur open gebeurde, ook met geïnteresseerde bewoners die kwamen kijken.
Het tekenen is een constante in Ingeborgs leven, “dit deed ik al als kind en hier ben ik nooit mee opgehouden”. Ingeborgs portretten zijn kleurrijk en een beetje een karikatuur. Ze maakt graag portretgalerijen voor andere woongroepen, of bijvoorbeeld een gezin of familie. Ben je geïnteresseerd in haar werk: je kunt een kijkje nemen bij Het Ruim in blok 5, graag wel even afstemmen i.v.m. geplande activiteiten. Ook portretteert zij tijdens de Open Ateliers Westelijke Eilanden bij Galerie Moon. Ingeborg zegt bij ons afscheid: “Ik ben met zoveel plezier bezig met het ambacht portretschilderen”. En dit plezier is wat mij betreft heel zichtbaar.
